Pagpaparangal sa Isang Kabayanihan

Pagpaparangal ng Isang Kabayanihan

Sa lahat ng aking mga kabarangay,mga kaibigan at sa inyo na naririrto ngayong
umaagang ito.Magandang umaga.
Hayaan nyong ihayag ko sa umagang ito ang kabayanihang ipinamalas sa atin ng taong
bibigyan natin ng parangal sa araw na ito.
Ika-13,Biyernes ng Pebrero ng taong kasalukuyan,ang lahat ay walang kamuwang-muwang
sa nagbabadyang panganib. Para lang ito sa mga karaniwang araw na ating pinagdadaanan.
Alas-siyete ng gabi nang magsimula ang sunog sa aming kapitbahay.Nagkataon naman na
walang tao roon.Hindi nmin ito agad namalayan bagamat kalapit bahay namin ang nasabing bahay
Hangang sa ito ay lumiyab at kumalat patungo sa aming bahay nang mga oras na iyon
Hindi agad kami nakalabas dahil unang natupok ng apoy ang aming pintuan palabas ng bahay
Wla kaming ibang nagawa kundi ang sumigaw.Unti -unti kong narinig ang sirena ng bumbero
maya-maya ay lakas loob na sinunog nya ang apoy bagamat delikado na.Iniligtas nya kami
sa aming kamatayan.
Narito ako ngayon upang handugan ng buong pusong pasasalamat at natatanging
parangal ang taong maituturing naming magkapatid na naibigay sa aming panagalawawang buhay
Siya ay panganay sa walong magkakapatid.Hindi nya alintana ang pagiging babae bagamat ang
trabaho nya bilang bombero ay sinansabing panlalaki lamang.Siya ay isang babae na may tapang
ng isang lalaki. Ang kanyang naipamalas na kabayanihan ay habangbuhay naming maaalala.
Mga kaibigan buong karangalan kung ibinibigay sa inyo,siya ay walang iba kung hindi
si Gng. Francesca Lungsod ang patunay ng isang bayani.




Riza E.Fernandez