"Edukasyon at Politika"

Talumpati ni Geraldine O. Napiza

Bilang isang mamamayan Pilipinas. Napapansin ko ang patuloy na pagdami ng mga batang hindi
na nakapag-aaral. At halos nawalan na ng pag-asa sa buhay.
Isa ako sa bawat kabataang handing bigyan ng pansin ang suliranin ito ngg ating bansa. Ayon sa
Sa aking nakikita marami ang mga batang nais makapag-aral ngunit walang sapat nap era upang
matustusan ito kung kaya’t marami ang mga batang nagkalat sa lansangan upang maglako ng
kanilang paninda. Ngunit sa kabilang dako naman marami rin ang mga kabataang napapariwara at
napapabayaan na ng kanilang mga magulang. Sino nga ba ang dapat sisihin sa pangyayaring ito?.
Ngayong ako ay nag-aaral na sa kolehiyo marami ang nagsasabing ako ay mapalad at nakakapag-
aral . Ito ay magagamit ko sa aking kinabukasan. At makahanap ng isang magandang trabaho.
Ngunit paano ang kabataang hindi nakapag-aaral?. Anon a lang ang kanilang magiging kinabukasan?.
Sa bawat araw na nagdadaraan aking naiisip ang mga batang hindi nakapag-aaral at ang mga
nag-aaral ngunit kulang naman sa kagamitan. DAhil sa pagkurakot sap era na dapat sana ay napupunta
san g libreng edukasyon. At hindi sa mga taong may kaukulang posisyon na nagsasayang ng pera sa
pansariling kagustohan . Nasaan ang pinangako nila noong sila ay nangangampanya para sa kanilang
posisyon? Nasaan ang mga nasasabing proyekto para sa edukasyon? Nasaan na ang pagtulong?
Ang sakit isiping na hindi nila magampanan ang kanilang tungkulin. Hindi nabigyan ng solusyon ng gobyerno ang mga problemang kinakaharap n gating bansa. Wala ng pakaka-isa.